شعر طنز:
مجادله در ادبیات بر سر یک خال!

حافظ:
 اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                    به خال هندویش بخشم سمر قند و بخارا را

صائب تبریزی:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                       به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد           نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

شهریار:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                       به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
هر آن کس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد            نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند              نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را

طنزی که همینک! به دستمان رسید:
خانم فاطمه دریایی هم در ادامه این مجادله نوشته است:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                   خوشا بر حال خوشبختش به دست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را                    مگر بنگاه املاکم؟ چه معنی دارد این کارا؟!
و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلا                       که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پاها را                فقط می خواستند اینها بگیرند حال ماها را!....

و طنزی دیگری که هم اکنون! به دستمان رسید:
آقای محمدحسین شیبانی ( مجنون ) در ادامه نوشته است:
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                     نبخشم همچو حافظ من سمرقند و بخارا را
کنم تحسین خالق را به این مخلوق زیبایش                    نه چون صائب کنم اهدا سر و دست و سر و پا را
تبارک گفت و می گویم به شکری مدح باری را               نه همچون شهریار بخشم تمام روح و اجزا را
بگویم من به آن خواهر مگو با تیغ جراحی                     ز بیخ و بن براندازند اینک خال عذرا را
و مجنون این چنین گوید گذشته دور مهرویان               جوانان این زمان گردند دور دخت پولدارا!
نه بر حُسن و نه بر خالش فقط بابای پولدارش                 کند مفتون و دلداده تمام این جوان ها را
گذشت دیگر زمان خال و شیرینکاری  دختر                   دو دستی می کنند تقدیم آن بانوی زیبا را!

و این داستان همچنان ادامه دارد....