دو دین بزرگ کنفوسیوس و تائویی از ادیان معروف چین هستند

Taoism دین تائویی:

این دین که در حقیقت فلسفه به شمار می رود ، منسوب به حکیم چینی موسوم به لائو –تسه است که به زبان چینی لائو تزو به معنای استاد و معلم خوانده می شود.

نام اصلی او لی –اره بوده است . وی در قرن ششم قبل از میلاد زندگی می کرد و فلسفه او را حکیمی دیگر به نام شانگ – تزو که در قرن چهارم قبل از میلاد زندگی میکرد تکمیل نمود.

تائوییسم عبارتست از یک روش فلسفی که در چین به صورت یک مذهب عامه در آمده است.کلمه تائو به معنای راه و روش است و به اصطلاح دینی نیرویی است که زمین را به آسمان پیوند می دهد.

کتاب مذهبی لائو – تسه ، تائو – ته – چینگ نام دارد که به معنای دستور یا راه زندگانی است. این کتاب مقدس کوچکترین کتاب دینی جهان ، مشتمل بر هشتادو یک قطعه شعر به صورت کلمات قصار ، و سرشار از جملات عرفانی دشوار و گاهی غیرقابل درک است .

از این رو گفته اند : کسی که از دین تائو چیزی می داند ، هیچ نمی گوید ، و کسی که می گوید ، هیچ نمی داند.

لائو تسه می گفت : به آنانی که با من نیکویی کنند نیکویی خواهم کرد و با آنان که با من سر نیکی ندارند ، مهر می ورزم. با دشمنان نیز دوست خواهم بود.

در سال 165 میلادی یکی از امپراتوران سلسله هان به نام هو – آن آیین لائو – تسه را در چین ترویج کرد و در قرن هفتم خاقانی به نام لی – شی – مین آن را به نام یک دین مستقل در چین به رسمیت شناخت.

این جملات از اندرزها و سخنان لائو – تسه است :

1- منشأ آفرینش بی نام و نشان است.

2- خوبی با بدی آمیخته است و زشتی با زیبایی .

3- اگر اندکی به دیگران بدگمان باشی ، دیگران یکباره به تو بدگمان خواهند شد.

4- خردمند خود پایین تر می نشیند اما او را بالاتر می نشانند.

5- شخص خسیس گرانتر می پردازد.

6- دنیا از عاشق خود می گریزد.

7- جایی که مأمور مالیات چاق می شود ، مردم از لاغری می میرند.

8- خردمند از افراط و تفریط می هراسد.

9- جایی که ستیزه نباشد ، بدگمانی نخواهد بود.

10- از صلحی که منتهی به جنگ دیگری می شود چه حاصل.

ضمن توضیح این نکته طبق فرموده امام علی ع : انظر ما قال و لا انظر من قال

یعنی : بنگر که چه می گویند و متوجه گوینده آن نباش.

ما می توانیم به جملات زیبایی که توسط حکمای دیگر نیز بیان شده است ، بی تفاوت نباشیم . جملاتی از آنان که مقارن با گفتار حکیمانه علمای دین و امامان معصوم ماست مورد پذیرش قرار دهیم و بقیه را که یا در تناقض با تعالیم دین راستین اسلام هستند و یا ما در درک و فهم آنان مشکل داریم ، کنار بگذاریم .

هر چند ذکر این مطلب ضروری است که گفتار حکیمانه علمای دیگر که سالها در عرفان و ریاضت بوده اند تا به این مطالب رسیده اند و کلامشان هم مورد تأیید ماست ، هر چند باکلام و گفتار ظاهرا قوی، اما بارقه ای ضعیف از تعالیم اولیای دین و پیامبران و امامان معصوم است.

در اینجا قصد تبلیغ برای هیچکدام از ادیان تائو و کنفیسوسی را ندارم .فقط خواستم که جوانان ایرانی که کم و بیش اسم این فلاسفه و جملات آنان را در بعضی کتب می بینند ، متوجه باشند که این دو شخصیت چه کسانی هستند و سریع جذب کلمات و جملات حکیمانه آنان نشوند.

کلام آنها اگر با اصول و معارف اسلامی تطابق داشت ما هم به راحتی آنان را پذیرفته و حتی در زندگی بکار می بریم در غیر اینصورت ضمن احترام به همه آن حکمای بزرگ ، تعالیم و آموزه های مذهبی آنان را که سالها حتی پیش از تولد مسیح و محمد ص می زیسته اند ناقص دانسته و به آنان اعتنایی نمی کنیم.