مقایسه آثار تربیت دینی و غیر دینی:

تربیت دینی به بعضی از ابعاد وجودی انسان می پردازد
تربیت غیردینی به تمام ابعاد وجودی انسان می پردازد

تربیت دینی انسان را محبوب آسمان ها و زمین می کند
به فرموده قرآن: به مرگ فرعون، چشم آسمان ها و زمین گریه نکرد!
تربیت دینی افرادی را می سازد که در نبودشان چشم زمین و آسمان گریان می شود، افرادی که محبوب زمین و آسمانند مثل امام حسین ع

در تربیت غیردینی مرگ نقطه ضعف است و تلاش در جهت به تأخیر انداختن آن است
در تربیت دینی مرگ، شروعی بر ادامه زندگی است.مرگ تولدی دیگر است و برتر از همه انواع مرگ، شهادت است که افتخار انسان است

در تربیت غیردینی کمالاتی موجود است اما ارتفاع این کمالات زیاد بالا نیست
در تربیت دینی کمالاتی موجود است که ارتفاع آنان فوق تصور است:
رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت

در تربیت غیردینی افراد کمتری را می توان با هم جهت کارهای بزرگ هماهنگ کرد
در تربیت دینی می توان افراد بیشتری را جهت اهداف متعالی هماهنگ کرد

در تربیت غیر دینی خوب بودن غریب می ماند و انگیزه ای قوی ندارد
در تربیت دینی خوب بودن همواره با انگیزه الهی تقویت می شود

تربیت غیردینی حُسن و عیب را همزمان به ما می دهد
تربیت دینی تنها به ما حّسن می دهد و با آسیب شناسی از رویش عیب در کنار آن خوبی، جلوگیری می کند مثلا: تمرین خوبی بی منت
صدقات خود را با منت گذاشتن باطل نکنید   قرآن کریم

تربیت دینی انسان را برای خودشکوفایی تعلیم می دهد در واقع علم در بستر فرهنگی دینی بهتر رشد می کند تا در بستر نظام سرمایه داری

امیدوارم توانسته باشم بذر تفکر را در ذهن کنجکاو شما کاشته باشم
مهم نیست که گودالی کوچک باشی یا اقیانوسی بزرگ، زلال که باشی آسمان در توست