دوستم آقای عباس شهریاری پور ، دبیر زبان انگلیسی کتابی را در اختیارم گذاشته اند که من جملاتی از دو حکیم معروف چینی ، کنفوسیوس و لائوتسه را جهت درج در وبلاگ انتخاب کنم . من هم فرصت را غنیمت شمرده تا ضمن تشکر از این دوست عزیز به معرفی مختصری هم از این دو حکیم چینی بپردازم.

مطالب زیر از این کتاب انتخاب شده است :

تمدن چین – مؤلف: محمد رضا نامدار آزادگان – ناشر : مؤسسه فرهنگی منادی تربیت

صفحات 103 تا 113

دین در چین آن مفهومی را که ادیان دیگر در کشورهای دیگر دارند، ندارد.دین های چینی بیشتر مکتب های اخلاقی هستند نه تشریعی .

دو دین بزرگ کنفوسیوس و تائویی از ادیان معروف چین هستند .

Confucius دین کنفوسیوس:

کنفوسیوس که نامش به زبان چینی کونگ – فو – تسو بود یک مکتب اخلاقی را در چین بنا نهاد که به نام او دین کنفوسیوس است.

نام اصلی او چی – یو – کونگ بوده است. کونگ در سال 560 قبل از میلاد در شهر لو از توابع استان شانگ تونگ به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلات در سال 531 ق.م یک مکتب اخلاقی به وجود آورد و به هدایت مردم پرداخت.در سال 501 ق.م به فرمانروایی شهر لو رسید ولی از آن کار استعفا داد و در سال 489 ق.م درگذشت.او را در دهکده کیو – فو در چین مرکزی به خاک سپردند.

او را سقراط چین نام نهاده اند چون آیین او درباره انسان و انسانیت بحث می کند.دین او بر اساس اخلاق استوار است و از پرستش خدای یکتا و خدایان گوناگون سخن نرفته است.پیروان او به کتاب ویژه ای معتقد نیستند. چینیان دین او را مکتب تعالیم نام نهادند.

کتابهای کنفوسیوس:

این آثار که به نام نوشته های مقدس کنفوسیوس مشهور است به پنج کینگ یا پنج نوشته تقسیم می شود و نیز کتابی که آنرا آنالکت می گویند و آن مجموعه ای است از کلمات وی که شاگردانش جمع آوری کرده اند.

از کتب پنجگانه کنفوسیوس می توان به کتابهای زیر اشاره کرد:

کتاب یی – کینگ : کتاب تعبیرات و نمودارهای عرفانی

کتاب شو – کینگ : قسمتی از تاریخ چین و حوادث چند سلسله از پادشاهان آن کشور

کتاب شی – کینگ : دیوان چکامه ها

کتاب لی- کینگ : در آداب و تشریفات

کتاب چون – چیو : یعنی بهار و پاییز ؛ وقایع تاریخ چین در ایالت لو از 722 تا 481 ق.م

کنفوسیوس می گوید : گیتی مجموعه ای است که طبق قواعد اخلاقی اداره می شود . فرد در برابر خانواده و شهر چندان ارزشی ندارد ، بلکه گروههای اجتماعی بشر مهم و ارجمند هستند.

این جملات از اندرزها و سخنان کنفوسیوس است :

1- مرد بزرگ اگر وقار و خویشتن داری را فرو گذارد ، خرد و احترام را از دست می دهد.

2- نادار باش و خردمند ، دارا باش و فروتن.

3- مرد بزرگ دیر وعده می دهد و زود به وعده خود وفا می کند.

4- اگر می دانی پایداری کن و اگر نمی دانی بگو نمی دانم ، نشان دانش این است.

5- سادگی از روستاییان است و ظرافت از شهریان .مرد کامل ظرافت و سادگی را با هم داراست.

6- وقتی دوست میداری دلت می خواهد زنده باشی ، وقتی کینه می ورزی ، آرزوی مرگ می کنی.

7- مردان بزرگ کم می گویند و بسیار می اندیشند.

8- درست این است که مهربانی را با مهربانی و دشمنی را با مروت پاسخ دهی.

9- با دیگران نباید زیاد خودمانی گردی تا موجب کدورت نگردی.

10- نشان حکومت خوب آزادی زبان و عمل است.